| ชื่อวิทยาศาสตร์ | Jasminum sambac Ait. |
| ชื่อสามัญ | Arabian jasmine |
| วงศ์ | OLEACEAE |
| ชื่ออื่น |
ข้าวแตก เตียมูน มะลิ มะลิขี้ไก่ มะลิป้อม |
| ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
|
เป็นไม้พุ่ม บางพันธุ์เป็นไม้รอเลื้อย สูง 0.3-3 เมตร ใบเรียงตรงข้าม เป็นใบประกอบชนิดที่มีใบย่อย ใบเดี่ยว รูปไข่ กว้าง 3-6 ซม. ยาว 5-10 ซม. ดอกดอกเป็นช่อเล็ก ๆ มีทั้งดอกลาและดอกซ้อน ดอกสีขาว โคนดอกติดกันเป็นหลอด สีเขียวอมเหลือง ดอกกลางบานก่อน กลีบเลี้ยงแยกเป็นส่วน 7-10 ส่วน มีขนละเอียด ยาว 2 1/2-7 ซม. โคนกลีบดอกเชื่อมเป็นหลอด ยาว 7-15 มม. ส่วนปลายแยกเป็นส่วนรูปไข่ แกมรี สีขาว อาจมีสีม่วงด้านนอกหรือเมื่อดอกร่วงยาว 8-15 มม. ดอกอาจซ้อนหรือลา ผลสด (berry) สีดำ แต่ยังไม่พบใน กทม. ดอกมีกลิ่น หอม ออกดอกตลอดปี แต่ดอกมีน้อยในฤดูหนาว |
| สรรพคุณ | · ใบ, ราก – ทำยาหยอดตา
· ดอกแก่ – เข้ายาหอม แก้หืด บำรุงหัวใจ · ราก – ฝนรับประทาน แก้ร้อนใน, เสียดท้อง รักษาหลอดลมอักเสบ ขับประจำเดือน · ใบ – ตำให้ละเอียด ผสมกับน้ำมะพร้าวใหม่ๆ นำไปลนไฟ ทารักษาแผล ฝีพุพอง แก้ไข้ ขับน้ำนม
|
| แหล่งอ้างอิง | http://www.rspg.or.th (โครงการอนุรักษ์พันธุกรรมพืชอันเนื่องมาจากพระราชดำริห์) |